Aty Boers
Als Coachboulevaarders roepen we het al sinds de oprichting van Coach Boulevard: “Wij zijn systeemdenkers”. En voor ons is heel duidelijk wat we daarmee bedoelen: In onze benadering van coaching gaan we expliciet op zoek naar de verbanden tussen waarneembaar gedrag en de omgeving waarbinnen dat gedrag plaatsvindt. Logisch toch dat dat systeemdenken is?
Niet voor iedereen merkten we laatste tijd regelmatig….
Het in 2019 verschenen boek ‘Meer dan de som der delen’ bracht opheldering.
In het boek wordt uitgelegd dat er wel10 verschillende ‘scholen’ van systeemdenken onderscheiden kunnen worden. Met soms nog een overlap daarin of varianten binnen zo’n manier van denken. Of liever gezegd kijken….
Het ‘kloeke’ boek (824 pagina’s) geeft uitgebreide uitleg en voorbeelden van iedere benadering en is met name gericht op de organisatieprofessional. Geen gemakkelijke stof, maar ook voor coaches zeker interessant. Onderstaand wat essenties die wij er uit hebben opgedaan (zonder echt recht te doen aan het boek..).
Systeemgericht kijken in het algemeen
Systeemgericht kijken als verzamelbegrip start vanuit het idee dat het voor een sociaal systeem – een team of een organisatie- kenmerkend is dat dit een zekere afbakening kent van haar omgeving. En ook dat er binnen zo’n systeem weer subsystemen zijn te onderscheiden: teams binnen een organisatie en individuele medewerkers binnen een team.
Binnen een systeem of subsysteem noemen we gedrag dat bijdraagt aan de doelen van dat systeem of subsysteem ‘functioneel’. Gedrag dat daar niet aan bijdraagt noemen we ‘niet functioneel’. In een team kan dat bijvoorbeeld zijn telkens oplaaiende conflicten die niet worden opgelost, roddelen, lange discussies, niet tot besluiten kunnen komen etc.
Tot zover de overeenkomsten tussen alle vormen van systeemgericht kijken. Want over hoe je vervolgens met dat gedrag aan de slag gaat kun je heel verschillend denken. Zoals gezegd worden in het boek 10 verschillende stromingen besproken. Sommige daarvan zijn vooral organisatiekundig van aard. Wij bespreken kort de stromingen die voor coaching het meest relevant zijn.
‘Systeemdynamica’
In de systeemdynamica staat het inzichtelijk maken van de dynamische patronen in een systeem centraal. Vaak wordt daarbij ‘causal mapping’ gebruikt. Deze benadering is in de jaren 90 van de vorige eeuw bekend geworden, vooral door de publicaties van Peter Senge over lerende organisaties. In Nederland heeft Nijenrode professor Jaap Schaveling voortgebouwd op dit gedachtengoed met onder andere het boek ‘systeemdenken voor managers’.
Sociaal construeren
De gedachte achter sociaal construeren is dat sociale systemen in essentie systemen van betekenisgeving zijn met werkelijkheden die op deze manier worden gecreëerd. De werkelijkheid is dus geen objectief gegeven. Creatie van de werkelijkheid gebeurt in interactie met de context en met elkaar. Een belangrijk auteur hierbij is Karl Weick die beschrijft hoe mensen behoefte hebben aan sensemaking: het samen produceren van betekenisvolle werkelijkheden.
Groepsdynamische benaderingen
Deze stroming gaat er van uit dat mensen worden bepaald door de relatiepatronen in het systeem waarbij onderscheid gemaakt wordt tussen taak-, inhoud- en betrekkingsniveau. Dit is de benadering waarin het expliciet gaat om het zoeken naar functionele en disfunctionele patronen in die relaties en om bespreekbaar te maken wat (tot dan toe) onbewust is. Men heeft het dan wel over de onderstroom bespreekbaar maken.
Binnen deze stroming wordt weer onderscheid gemaakt tussen de psychodynamische en de psychoanalytische theorieën. De psychodynamische benadering richt zich op patronen tussen mensen, de psychoanalytische kijkt vanuit intrapsychische processen naar groepsgedrag. Daarachter zit ook een andere kijk op de taak van een groep. Bij de psychodynamische benadering is er samenhang tussen de manier waarop het werk georganiseerd is en de relaties in de groep. De psychoanalytische benadering gaat er vanuit dat groepstaken altijd spanning en onzekerheid zullen oproepen
Holistische benadering
Uitgangspunt van de holistische benadering is dat alles met alles verbonden is. En sterker nog: dat elementen in een systeem worden gedefinieerd vanuit de relaties die dit element met andere elementen heeft. Tot auteurs vanuit de holistische benadering wordt ook Bateson gerekend die onder andere heeft geschreven over verschillende niveaus van leren en het fenomeen ‘double bind’: de dubbele boodschap die kan spelen in relaties met machtsverschil.
Een gedachte die past bij de holistische benadering is dat er in sociale systemen een aantal universele principes werkzaam zijn. Die gedachte is terug te zien in de systemisch-fenomologische benadering. Dit had wat ons betreft ook een aparte categorie mogen zijn, namelijk de ‘systemische’ benadering. Deze benadering is bij teamcoaches heel populair. Geïnspireerd door wat er in gezinstherapie gebeurt is er in deze benadering veel aandacht voor ieders plek in een systeem en de verhoudingen onderling.
Daarbij gaat men ervanuit dat er in sociale systemen drie wetmatigheden (basisprincipes) werkzaam zijn:
- Binding. Iedereen heeft recht op een plek in het systeem
- Ordening. Alle plekken staan in een rangorde ten opzichte van elkaar en dienen zich daarnaar te gedragen.
- Geven en nemen. Geven en nemen dienen evenredig in balans te zijn
Als door welke omstandigheden dan ook een van de basisprincipes binnen het systeem verstoord raakt, ontstaan er dynamieken om op zoek te gaan naar een nieuw evenwicht dat tot uiting komt in niet functioneel gedrag. Dat is dus te zien is als een signaal dat er een verstoring is in de sociale wetmatigheden. Daarbij wordt gebruik gemaakt van de gedachte uit de gezinstherapie dat dergelijke verstoringen nog generaties lang kunnen doorwerken.
Om inzicht te krijgen waarom een team steeds opnieuw vervalt in bepaald gedrag wordt gebruik gemaakt van ‘opstellingen’. Een opstelling is een ruimtelijke weergave van een systeem. Het doel van een opstelling is om symptomen en onbewuste dynamieken te ervaren en inzichtelijk te krijgen. Een opstelling werkt met zogenaamde ‘representanten’. Dit zijn mensen of voorwerpen die personen of begrippen representeren. Deze representanten krijgen een plek in de ruimte en de opstelling komt tot leven doordat de representanten informatie verschaffen over gevoelens en gedachten en de eventuele drang om te bewegen (vanuit wat wel ‘systeemgeweten’ genoemd wordt). Zo wordt vanuit symptomen op het persoonlijk vlak (bijvoorbeeld angst) bij representanten de onderliggende dynamiek (verstoringen van wetmatigheden) in het systeem zichtbaar.
Door herkenning van de dynamiek wordt verandering mogelijk. Het systeem kan herstellen door weer in overeenstemming te komen met de drie basisprincipes.
Procesdenken
Hoewel de term mogelijk anders doet vermoeden gaat het bij procesdenken om de dagelijkse activiteiten waarmee mensen voortdurend hun omgeving vormen. Meer dan de sociaal constructionisten kijken ze daarbij naar gebeurtenissen in het moment zelf, waarbij juist het voortdurend veranderen en aanpassen centraal staat. Men spreekt in dit kader wel van complex-adaptieve systemen.
Hoe plaatsen we onze manier van kijken in deze ordening?
De benadering van Coach Boulevard is deels gebaseerd op ideeën vanuit de systeemdynamica:
Hoewel wij in onze coaching vaak niet veel energie steken in het nauwkeurig uittekenen van causale diagrammen, houden we het kernidee van de systeemdynamica nadrukkelijk voor ogen. We kijken naar het samenhangende geheel waarbij je kunt zien dat mensen als het ware gevangen kunnen zitten in zelfversterkende patronen van oorzaak en gevolg. Dan valt het idee weg dat de disfunctionele patronen de schuld van iets of iemand zullen zijn. Als mensen binnen het systeem dat gaan zien geeft dat heel veel speelruimte!
Wat ons betreft is daarbij begrip van hoe processen van sociaal construeren werken cruciaal. Want patronen ontstaan juist vaak vanuit de (onbewuste) behoefte aan betekenis geven aan processen en gebeurtenissen.
Ook in de psychodynamische benadering (die het boek ziet als onderdeel van de groepsdynamische benaderingen) herkennen we veel van ons gedachtengoed.
Onder andere het in het hier-en-nu bespreekbaar maken wat eerder onbespreekbaar was. Nadrukkelijk heeft voor ons daarbij de psychodynamische benadering (vooral kijken wat er tussen mensen gebeurt) in teamcoaching duidelijk de voorkeur boven de psychoanalytische (vooral kijken wat er in mensen gebeurt).
Ook de holistische benadering, waarin een systeem niet wordt gedefinieerd door de elementen die er deel vam uit maken maar door de relaties tussen de elementen. past in ons gedachtengoed. Hoewel de term in het boek niet gebruikt wordt past het concept van ‘thin slicing’ hierbij: in ieder onderdeel van een systeem wordt zichtbaar welke patronen er in het grotere geheel een rol spelen.
Binnen Coach Boulevard passen we de systemische (eigenlijk dus systemisch fenomologische) benadering vooral toe als het gaat om sterk regressieve of stagnerende teams. Dan kan onderzoeken waar ‘basisprincipes’ zijn verstoord; ‘de bril’ van binding, orde en balans van geven en nemen toegevoegde waarde hebben voor het begrijpen van stagnerende patronen. Overigens zonder dat we ons baseren op wat er in gezinstherapie gebeurt of veel aandacht besteden aan het doen van ‘opstellingen’.
Procesdenken is niet echt onderdeel van ons gedachtengoed hoewel de focus op processen in het hier-en-nu wel goed aansluit.
Conclusie
Wat ons betreft dus een waardevol boek dat ons denken heeft aangescherpt. Best fijn om te weten dat we niet in één hokje zijn in te delen. Al krijgen we natuurlijk wel de neiging een eigen indeling te maken waarbij onze benadering -zoals uitgewerkt in onze boeken- een eigen hokje krijgt…..
